İçimizdeki deprem- Van

   Hepimiz bir deprem haberiyle sarsıldık. Kandilli önce açıkladığı deprem şiddetini değiştirdi, içimizi bir korku saldı sonrasında haberlerde enkaz görüntülerini izledik. Feryat eden kadınları, oradan oraya bilinçsizce koşuşturan ,elleriyle enkazı kazıp yakınlarını çıkarmaya çalışan insanları gördük. Yıkılan bazı binaların etrafında sapasağlam binalar vardı, malzemeden çalanların insan hayatından çaldıklarını bir kere daha anladık. Denetim- işte o beceremediğimiz şeylerdendi....

   Herkes elinden geldiğince bir şeyler yapmaya çalıştı, diğer illerden arama-kurtarma ekipleri yola çıktı, sosyal medya kullanıcıları ihtiyaç duyulan malzemeleri hızla yaydılar, firmalara baskı uygulanmasında müthiş etkileri oldu, gönüllüler Van’a gidip yardımların dağıtılmasında yardımcı olmaya çalıştılar, medya yardım kampanyaları düzenledi.

Kelebek gibi yaşamak..

     

     Kelebeklerin bir günlük ömürleri insanlara  hüzünlü gelir.. Kozadan çıkmak için verilen mücadele dünyada bir gün içindir.. Düşünün dünyada bir gün..Bir güne neler sığdırılabilir acaba, uçmayı öğrenmek, çiçekleri keşfetmek, etrafı tanımak. O kısa ömür o kadar değerlidir ki kelebek öldürmek uğursuzluk sayılmıştır.

     Bize de verilen ortalama 65 yıllık koca bir ömür. Neler sığdırırız biz bu koskaca ömre? Bebeklik, çocukluk, gençlik ve ihtiyarlık.. Her biri birbirinden değerli benzersiz  anılar.. Aile,sevgi,arkadaşlık,dostluk,eğitim,iş,aşk,evlilik,çocuklar,hastalıklar.. Süre ne olursa olsun her canlı için en büyük gerçek doğum ve ölüm galiba. Biz ölümü yadsıdığımızdan hep yaşama odaklanırız. Hayatımızı en iyiye ulaşmak için hırslara adarız.